Uczelnia
Dla kandydata
Dla studenta
Kursy i szkolenia
Kontakt
Więcej
Kosmetolog (gr. kosmetikós – sprawny w zdobieniu + lógos – nauka) w dzisiejszym pojęciu to ktoś, kto jest specjalistą dermatologiem zajmującym się poprawianiem lub przywracaniem urody ciała. Najważniejszym elementem tej definicji jest bliski związek kosmetologa z medycyną, ponieważ bez niej nie można myśleć o poważnych studiach kosmetologicznych.
(…)już wiadomo, jakie cechy kosmetolog powinien mieć: głównie zdolności manualne i poczucie piękna oraz dar empatii i przekonywania. Powinien być komunikatywny i umieć słuchać. Ważne są także zamiłowania artystyczne, upodobania estetyczne, ponieważ niektóre ze specjalizacji, np. wizaż, szczególnie tego wymagają.
Odpowiedzi na pytanie, dlaczego kosmetologia stała się popularnym kierunkiem i zawodem, dawać nie trzeba. Polki i coraz częściej również Polacy chcą dobrze wyglądać, chcą się podobać innym i sobie samym.
Ale polskiej kosmetologii sporo brakuje do odpowiedniego poziomu. Wiele jest niefachowych gabinetów, w których pracują osoby z przygotowaniem zaledwie kursowym. A przecież kosmetologia to dziedzina prawie lekarska i wymagająca odpowiedzialności.
Status społeczny kosmetologów ustala się dopiero w dzisiejszych czasach, ponieważ na rynku nie ma jeszcze właściwie wykształconych kosmetologów. Porównując z krajami zachodnimi można powiedzieć, że kosmetolog należy do grupy zawodów prestiżowych i dobrze wynagradzanych. Ze względu na to, że zapotrzebowanie na usługi kosmetologów będzie rosło, można oczekiwać, że prestiż zawodu w Posce będzie wysoki.
(…) Kariera kosmetologii jako dziedziny akademickiej jest w Polsce krótka. Pierwsze studia tego typu uruchomiono w Akademii Medycznej w Łodzi w 1997 r. (…)
Kandydaci muszą spełniać kilka podstawowych kryteriów, w tym możliwość wykonywania masażu kosmetycznego. Nie przyjmuje się też osób z defektami postawy, ponieważ nie mogą one spędzać dłuższego czasu przy fotelu. Ważna jest również spostrzegawczość, dlatego nie powinny wybierać tego zawodu osoby z poważnymi wadami wzroku. (…)
W programie I roku figurują przedmioty podstawowe: anatomia, fizjologia czy patofizjologia. Studenci poznają też histologię, biochemię i chemię surowców kosmetycznych. Prócz tego do zestawu obowiązkowego należy kosmetologia, sensoryka, higiena i obowiązkowe przedmioty wykształcenia ogólnego (np. język obcy).
Kluczowym przedmiotem na całych studiach (…) jest kosmetologia, która wiąże ze sobą wszystkie inne nauczane przedmioty i jest głównym przedmiotem zawodowym. Każdy student uczestniczy w wykładach i ćwiczeniach praktycznych z kosmetologii (…)
Na II roku przybywają przedmioty bardziej złożone – konkretne dziedziny wiedzy medycznej (…)
Ostatni rok to także praca dyplomowa, która jest podzielona na część teoretyczną i praktyczną, czyli wykonanie zabiegu lub też przygotowanie receptury kosmetyku.
Wszystkich, którzy chcą tę dziedzinę wiedzy studiować, obowiązuje etyka zawodowa, którą wpaja się od pierwszego roku. Najpierw na zajęciach z kosmetologii, potem na wykładach z etyki. Studenci mają bardzo szeroką wiedzę, potrafią szybko odróżnić defekt skóry od choroby. Wiedzą też doskonale, że przypadki chorobowe natychmiast kieruje się do lekarzy specjalistów, a sami pracują jedynie w obrębie naskórka. Głębiej ingerują tylko wtedy, gdy mają pewność (po konsultacji z lekarzem), że zabieg ten nie spowoduje nieobliczalnych skutków.
Zasada druga to uczciwe traktowanie preparatów i zabiegów. Kosmetolog nie stosuje ich ze względu na obowiązującą modę ani aktualną reklamę (tym bardziej cenę), ale kieruje się skutecznością zabiegu i dobrem pacjenta.
http://praca.gazeta.pl/gazetapraca/1,69772,2973517.html?as=1
Tekst pochodzi z książki Pawła Hebdy i Jerzego Madejskiego „Zawód z pasją”.